Menu
De zoutmeren van Torrevieja en La Mata zijn een visitekaartje. Het belang van de lagunes, die zo'n groot deel van de oppervlakte van Torrevieja uitmaken, is velerlei. De meest voordehandliggende is uiteraard de inkomstenbron voor de lokale economie. Gemiddeld wordt er jaarlijks ongeveer 600.000 ton zout gewonnen dankzij de zoutexploitatie. Maar hoewel belangrijk worden de financiële voordelen natuurlijk al decennia lang ruimschoots overvleugeld door wat de toeristenindustrie jaarlijks in het laatje brengt.
Voor nieuwe bewoners en bezoekers van Torrevieja en omgeving tellen vooral de andere fraaie kwaliteiten die de meren ons bieden. En dat zijn er nogal wat. Wie rondrijdt in het gebied kan moeilijk heen om de wonderbaarlijke kleurschakeringen. Het overwegend roze meer van de Torrevieja salinas contrasteert met het groen van het La Mata meer. Bovendien geven beide meren afhankelijk van het jaargetijde, het moment van de dag en de hoeveelheid zonneschijn net weer andere kleuraccenten prijs. De opvallende kleurverschillen tussen de twee meren heeft te maken met de hoogte van het zoutgehalte.
De gezondheidsaspecten van de zoutpannen zijn een andere troefkaart. Het zout in het water heeft een hoog jodiumgehalte.
Samen met andere mineralen zorgt dat voor een gezonde lucht in een wijde omgeving. Dit microklimaat brengt verlichting voor mensen met een reeks uiteenlopende gezondheidsklachten zoals hart- en longproblemen, astma, reumatische klachten en huidaandoeningen. Dat resulteerde in het oordeel van de Wereldgezondheids Organisatie dat de regio tot de gezondste in Europa moet worden gerekend.
Verder zijn de meren een belangrijk recreatiegebied. Wandelaars en fietsers kunnen verschillende routes volgen. Een goede bewegwijzering, verklarende informatieborden en een reeks vogelobservatieposten zorgen ervoor dat bezoekers optimaal gebruik kunnen maken van de rijke flora en fauna. Vooral vogelspotters kunnen hun hart ophalen aan de vele flamingo's, sternen, kiekendieven, witte bergeenden en steltkluten, die in en rond de wateren leven. Omdat jagen bij de meren verboden is, geeft het de vogels veel bescherming. Bovendien is er een grote hoeveelheid van artemia salina, een schaaldier dat gedijt in zoutwater, als voedselbron voor de vogels. Zodoende blijven de meren in trek om te broeden en/of te overwinteren.
Vreemd genoeg hadden de meren er heel anders uitgezien als Plan A voor het gebied had gewerkt. Eeuwen geleden werd een verbindingskanaal naar de zee gegraven. De bedoeling was op die manier veel vissen naar die kunstmatige binnenzee te lokken. Dat bleek een pijnlijke mislukking. De vissen bleven weg van de veel te zoute binnenzee. Zoutwinning werd daarna als Plan B geaccepteerd.
Er zijn kortom veel redenen om de twee zoutmeren te koesteren.
