Menu
Pedro is hoogbejaard en blij dat hij nog leeft. Vraag hem wat zijn plannen zijn voor 29 juli en zijn antwoord zal u verbazen in het kwadraat. Pedro zal zich in een open doodskist, met familieleden als dragers, door de straten van zijn dorpje Las Nieves laten vervoeren. Op het trajekt van de kerk naar de lokale begraafplaats en vervolgens weer terug naar de kerk zal Pedro zich vergezeld weten door een stoet lotgenoten, die allemaal gelegen in doodskisten een rondje door het Galicische dorp maken.
Het ietwat macabere ritueel maakt onderdeel uit van de Santa Marta de Ribartena viering. Dit is deels een processie met een diepgelovige achtergrond en deels een merkwaardig feest dat, zoals zo vaak in Spanje, uitmondt in uitbundig vuurwerk, zang, dans en veel eten en drinken.
Wat bezielt de dorpelingen om dit schouwspel op te voeren? Het idee gaat terug naar het begin van de jaartelling toen Jezus volgens de Bijbel Lazarus uit de dood deed verrijzen. De personen in de doodskisten hebben met elkaar gemeen dat zij allemaal in het voorgaande jaar een bijna dood ervaring hebben gehad. Hun deelname aan de tocht is een blijk van dank aan Santa Marta, de patroonheilige van de wederopstanding. Dat is ook de reden waarom een reusachtig grote beeltenis van Santa Marta (de zuster van Lazarus) een prominente plek heeft in de stoet.
De rondgang door het dorp heeft begrijpelijk een heel ingetogen karakter. De mensen zijn allemaal gekleed voor een begrafenis en zingen voortdurend dezelfde zin: 'Maagd Santa Marta wij brengen u hen die de dood in de ogen keken'. Het vrome karakter van het feest wordt rond het middaguur afgerond met een mis in de uitpuilende dorpskerk. Duizenden volgen de kerkdienst buiten dankzij vele luidsprekers.
Want druk is het op de 29ste juli. Het dorp heeft ongeveer 4.000 inwoners, maar op deze speciale dag strijkt een veelvoud aan bezoekers neer in Las Nieves om het vreemde feest te ervaren.
Na de tocht en de kerkdienst schudden de dorpbewoners het zwaarmoedige deel van het feest van zich af op de opzwepende klanken van de verschillende zigeunerorkesten en het knallende vuurwerk. Dat geeft de gelukkige overlevenden dan een kans hun verhaal te doen en ervaringen te delen met een ieder die het wil horen. Naar het schijnt worden de details van hun verhalen steeds een tikkeltje ongeloofwaardiger naarmate er meer alcoholische drank vloeit.
